Maandag 26 juli
Op naar Utrecht.
Het varen naar Utrecht het is een mooie rustige vaarroute met 3 sluizen, Vianen, Vreeswijk, en Utrecht.
Bij sluis Vianen moeten we even naar de kant want een vrachtschip krijgt voorrang en met dat Kees afmeert tegen de kade wil Bud de kant opspringen, wat natuurlijk absoluut niet mag, maar ja…honden!!! En dan gebeurt het wat we al die jaren al vrezen maar gelukkig nog nooit is gebeurt, Bud valt in het water en ik duik gelijk met m’n halve lijf over de bootreling heen om Bud te grijpen.
Gelukkig krijg ik snel z’n halsband te pakken en ik trek hem in een ruk eruit.
Ik sta te trillen op m’n benen, sjonge wat een (piep)hond!
Later toen ik met Kees de hele actie door nam, kwamen we er achter dat het bijzonder goed is afgelopen. Ik dook over de reling heen, heel begrijpelijk, gelukkig was het rustig weer, rustig water, weinig wind, maar stel dat de Boot tegen de kant gedrukt werd, zou ik er met m’n hoofd wel tussen hebben gezeten, tussen wal en schip!
Je moet er niet aan denken wat er dan gebeurt zou zijn!
Dus een les hebben we er wel uit geleerd!
Denk na!
Bij sluis Vreeswijk moeten we ook even wachten en toen we erin mochten wilde de motor niet starten.
O nee wat nu?
Kees geeft via de marifoon door dat we niet mee gaan in de sluis want we hebben motorpech en Kees zal die eerst moeten fixen.
Uiteindelijk met contactspray is het opgelost, en als de motor weer start en we naar de sluis kijken zien we de deuren net dicht gaan.
Vragen zeg ik, hup gauw je marifoon!
Maar Kees en Marifoon….maar hij doet het, en ja hoor, kom maar zegt de sluiswachter!
De deuren gaan weer open.
We meren af in Utrecht midden in de stad aan de Catharijnensingel die was 3 jaar geleden gesloten vanwege het droge weer, sommige van de grote oude bomen lieten takken spontaan vallen dus gevaarlijk voor de passanten.
Maar nu kunnen we er wel naar toe, en we appen broer Wim, kom je zo eten op Bootje?
Eerst even Utrecht in en eten scoren maar om 18.00 uur ben je welkom!
Het was gezellig met elkaar, en we hebben heerlijk gegeten van de slottel.
Maar wat een dag zeg…
1: Hond te water…
2: Motorpech..
En nr. 3?
M’n schoonmoeder zegt dat meestal alles in drieën komt…
Nou?
Toen we na het eten Buddy gingen uitlaten en ik wilde aan boord stappen…
Hondenstront aan m’n schoen!!!
Gruwelijk!
Kees geeft via de marifoon door dat we niet mee gaan in de sluis want we hebben motorpech en Kees zal die eerst moeten fixen.
Uiteindelijk met contactspray is het opgelost, en als de motor weer start en we naar de sluis kijken zien we de deuren net dicht gaan.
Vragen zeg ik, hup gauw je marifoon!
Maar Kees en Marifoon….maar hij doet het, en ja hoor, kom maar zegt de sluiswachter!
De deuren gaan weer open.
We meren af in Utrecht midden in de stad aan de Catharijnensingel die was 3 jaar geleden gesloten vanwege het droge weer, sommige van de grote oude bomen lieten takken spontaan vallen dus gevaarlijk voor de passanten.
Maar nu kunnen we er wel naar toe, en we appen broer Wim, kom je zo eten op Bootje?
Eerst even Utrecht in en eten scoren maar om 18.00 uur ben je welkom!
Het was gezellig met elkaar, en we hebben heerlijk gegeten van de slottel.
Maar wat een dag zeg…
1: Hond te water…
2: Motorpech..
En nr. 3?
M’n schoonmoeder zegt dat meestal alles in drieën komt…
Nou?
Toen we na het eten Buddy gingen uitlaten en ik wilde aan boord stappen…
Hondenstront aan m’n schoen!!!
Gruwelijk!
 |
| Tis verder wel een schatje hoor... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten